Een collectieve actie is een sinds de jaren tachtig (eerst in de jurisprudentie en vanaf 1994 op wettelijke grondslag) bestaande juridische procedure voor de civiele rechter waarbij een belangenorganisatie opkomt voor de gelijksoortige belangen van een groep personen (collectieve groepsactie) of voor het algemeen belang (ideële vorderingen), zoals een vordering voor schoon drinkwater of tot het stoppen met bepaalde uitstoot. Collectieve actie draagt bij aan de verbetering van de toegang tot het recht, omdat er in plaats van vele individuele procedures er voor deze groep één gezamenlijke procedure voor de rechter kan worden gevoerd.
Sinds de inwerkingtreding van de Wet afwikkeling massaschade in collectieve actie (WAMCA) op 1 januari 2020 kan in een collectieve groepsactie ook schadevergoeding worden gevorderd voor de groep gedupeerde personen voor de rechter. Bij een ideële vordering kan dit niet.
Het doel van de evaluatie is te onderzoeken of de door de WAMCA beoogde doelen in de praktijk zijn bereikt en of de ervaringen met de wet in de praktijk aanleiding geven tot wijziging daarvan. Het onderzoek moet daarmee tevens uitwijzen wat de gevolgen van de wet zijn geweest op de toegang tot het recht. Het onderzoek bestaat uit twee delen: het eerste deel betreft een rechtsvergelijking. Het tweede deel betreft de evaluatie.